Vanuit haar raam kan Kitty Verheij net het dak van voormalig wijkcentrum de Trefhorst in Schothorst zien. Soms bellen buurtbewoners haar dat er nog een raam openstaat. Maar ze heeft al jaren de sleutel niet meer. Begin jaren negentig kwam ze in Schothorst wonen. Ze kende niemand in de buurt, bracht haar kinderen naar de peuterspeelzaal in het wijkcentrum en raakte aan de praat.

Na dat ene praatje was ze er twintig jaar bijna dagelijks te vinden. Eerst als vrijwilliger: koffie zetten, mensen welkom heten, helpen bij het naaiclubje voor een gulden. Van gastvrouw, één van de laatste Melkertbanen, klom ze op tot beheerder en later zakelijk leider van alle elf wijkcentra die SWA, Stichting Welzijn Amersfoort, voor de gemeente uitbaatte.

De klap was groot, in april 2011. Alle elf wijkcentra die Amersfoort rijk was, moesten hun deuren sluiten.

Extra bezuinigen
De economische crisis had toegeslagen, Amersfoort moest in vier jaar tijd twintig miljoen euro bezuinigen. Twee jaar eerder had de gemeente al eens tien miljoen bezuinigd, waarvan een half miljoen op wijkwelzijn. Buurthuis het Katshuis in Kattenbroek was gesloten, in het Soesterkwartier moesten de Tandem en de Sleutel samengaan.

De nieuwe bezuiniging kwam niet uit de lucht vallen: het bedrag van twintig miljoen was al vastgelegd in het coalitieakkoord uit 2010. Maar waar het geld precies vandaan moest komen, dat was nog niet ingevuld.

In april 2011 wordt duidelijk dat de grootste bezuinigingen vallen bij CDA-wethouder Welzijn Gert Boeve. Hij is begin dertig en heeft ambitieuze plannen. ‘Ik heb gezegd: ik ben bereid om extra bezuinigingen te dragen. Als in ruil daarvoor de bezuinigingen op het groenonderhoud ongedaan gemaakt zouden worden.’

‘Welzijn hangt voor een groot deel van de Amersfoorters van meer af dan alleen de portefeuille welzijn: hebben mensen werk, is de stad veilig, schoon en opgeruimd?’, zegt Boeve nu. In zijn portefeuille wordt gezocht om 6,8 miljoen te bezuinigen: ruim een kwart van de totale bezuinigingen.

Een radicaal idee
Al eerder, tijdens een bijeenkomst in een zaaltje onder het gemeentehuis, had Boeve intern zijn ambitieuze plannen toegelicht. ‘Hij vertelde dat jaarlijks twee miljoen euro naar beheerders van wijkcentra gaat, terwijl er genoeg andere ruimtes zijn waar welzijnswerk kan plaatsvinden’, herinnert Simone Kennedy zich, destijds fractievoorzitter van de ChristenUnie. ‘Hij had een radicaal idee: twee miljoen euro ophalen door activiteiten te verplaatsen. Zodat de wijkcentra dicht konden.’